Pisanie o tak małych wioskach jest bardzo trudne ale myślę, że każda mała miejscowość ma swoją historię i skrywa tajemnice. Jabłonowo to mała wioska w wielkopolsce. Znajduje się pomiędzy Czarnkowem i Ujsciem. Historia Jabłonowa sięga czasów neolitu. Odkrywano resztki naczyń glinianych i kości a kultura ta przypada na lata 700 - 400 p.n.e. Od czasów drugiej wojny światowej dużo uległo zmianie, lecz nie brakuje jeszcze akcentów starych zabudowań, dróg oraz śladów wojny. Pierwsze zapiski o Jabłonowie znaleziono z pietnastego wieku. Nazwa Jabłonowo pochodzi od włascicieli olbrzymiego majątku ziemskiego obejmującym Jabłonowo, Nowe, Stobno oraz Kotun. To wszystko było własnością Zarembów- Jabłonowskich. Oni to wznieśli pod koniec XVIII wieku śliczny parterowy, późnoklasycystyczny dwór. Do dzisiaj można podziwiać ten śliczny pałac w którym odbywaja się wesela, przyjęcia okolicznosciowe, bankiety i spotkania konferencyjne. Do pałacu przynależy piękny park siedmiohektarowy, w stylu angielskim, w którym można znaleźć wiele okazałych swierków, daglezji, debów, modrzewi. Park posiada też kilka pomników przyrody, do najbardziej cennych należy 460-metrowa aleja bukowa, licząca jeszcze niedawno sześćset drzewa, łaczy dzisiejszy park z lasem. Zebrane tu wiadomości pochodzą z kroniki pana Teodora Kiczki. Kronika dobrze się zachowała i mozna było ją wypożyczać co przełożyło się na pomysł zrobienia strony internetowej z tymi zapiskami.